Weldra kleuren onze kerkhoven weer wit, geel, roze, rood en paars van de chrysanten. Op Allerzielen gedenken wij onze overleden familieleden en chrysanten zijn daar onlosmakelijk mee verbonden.
"Chrysanten waren oorspronkelijk goudgeel en danken daaraan ook hun naam: 'chryso' is het Griekse woord voor ‘goud’ en 'anthemom' betekent ‘bloem’ in dezelfde taal. In het begin van onze jaartelling werden in China al chrysanten gekweekt en daar werden ze als heilige bloemen beschouwd. Vanaf de 18e eeuw raakte die bloemensoort ook bij ons ingeburgerd. Inmiddels zijn chrysanten niet alleen meer geel. De grote zowel als de kleinere varianten bloeien in een zeer rijk kleurenpalet. Het zijn typische najaarsbloemen die zeer lang houdbaar zijn, wat ze ideaal maakt als kerkhofbloem. Maar er is ook nog een andere onderliggende reden waarom wij chrysanten op de graven zetten. Hoewel wij de chrysant nu met de dood associëren, staat deze bloem in Azië - en dan vooral in Japan en China - symbool voor geluk, lang leven en gezondheid. Met een chrysant wensen we onze geliefde overledene dus eigenlijk het eeuwige leven toe."
Onze dierbaren zijn een heel jaar door aanwezig in onze gedachten en hebben geen speciale dag nodig om hen te herdenken, maar Allerheiligen geeft ons een moment van bezinning dat we met duizenden anderen kunnen delen. Doordat de dag in teken van rouw en herdenking staat, voelen we ons gesteund en verenigd met alle andere nabestaanden die de begraafplaats komen opfleuren met bloemen en planten.